ഏറെ നാളുകൾക്കിപ്പുറം
പഴയൊരാ
നോട്ടുബുക്കു തുറന്നു
ഞാനിന്നലെ.
പോര പോരെന്നു
കൂർപ്പിച്ചെഴുതിയ
നിന്റെ പേരുണ്ടവസാന
പേജതിൽ .
ഒത്ത നടുവിലെ പേജിൽ
ചിരിക്കുന്നു
വിരിയുവാൻ പണ്ട്
വച്ചൊരു പീലികൾ.
ഇത്രകാലവും ഒറ്റക്കിരിന്നിട്ടു
മൊന്ന് വിരിയുവാൻ
തോന്നാത്തതെന്തെടോ?
കണ്ണിറുക്കി പറയുന്നു
പീലിയും.
വിരിയുവാൻ വച്ച കാലത്തു
നിന്റെയാ
കണ്ണിലാകാശമുണ്ടായിരുന്നെടോ.
കണ്ണുനീർ മഴ പെയ്തത്
സത്യമാണെന്നു പറയുന്നു
താളുകളൊക്കവേ .
