നാറാണത്ത്‌ .

മനസ്സിലേക്കു ദിനവും കല്ലുരുട്ടി
കയറ്റാറുണ്ട് ഒരു ഭ്രാന്തന്‍ .
വക്കുപൊട്ടിയ സൌഹൃദത്തിന്റെ ,
പ്രാണനുരുകുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ ,
കവിളിലൊരു വിരല്‍ വാത്സല്യത്തിന്റെ ,
പിടയുന്ന പരിഭവങ്ങളുടെ ,
എണ്ണമില്ലാത്ത വികാരങ്ങളുടെ,
കല്ലുകള്‍ ഉരുണ്ടുരുണ്ട്‌ വഴി പോലെ
വാക്കുപോലെ വെളുത്തു പോയി ഞാന്‍ .!

അമ്മക്കയ്യാല്‍ ഒരുരുള ,അമ്മുന്റെ ഒരുമ്മ ,
നിന്റെ മിഴിയിലെ വസന്തം ,
അവനോടൊത്തൊരു സായാഹ്നം ,
ഇങ്ങനെ പുഞ്ചിരിയോടടുക്കുംബോഴാണ് -
സാന്ത്വനത്തിന്റെ ഒരു ചാണ്‍ അകലെ വച്ചാണ് -
താഴേക്കു തള്ളിവിട്ടു പൊട്ടിച്ചിരിക്കാറു.