യാത്ര.

എത്രയെത്രയോ കാലമായില്ലേ

മുറിവുകൾ നമ്മിലൊട്ടുമില്ലെന്നും 

നമ്മൾ തമ്മിൽ മറന്നുപോയെന്നും 

മനസ്സറിഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നുവെന്നും 

എത്രയെത്രയോ കാലമായില്ലേ? 

പിന്നെയും മിഴി തോരാത്ത കർക്കിട

സന്ധ്യ പോലെന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു നീ . 

മുഖാമുഖം നോക്കി നാമിരിപ്പീ

യാത്ര 

തീർന്നു പോകുമോ 

മറ്റൊരു ജന്മമായ്‌ 

വന്നു പൂത്തതോ 

ഓർത്തു പോകുന്നു നാം . 

കണ്ണിൽ വീണ്ടും കൂടു കൂട്ടുന്നു 

വിരൽ പിടിച്ചു നാം ഒന്നായ സന്ധ്യകൾ .

മൗന വാത്മീകമൊന്നായുടച്ചു നാം 

വാഗ്മിയാകുന്ന ചുംബന തെരുവുകൾ . 

എത്രയെത്രയോ കാലമായില്ലേ?

ഓർമ്മകൾ നിന്നു കത്തുന്നു വെന്നോ?

ഉള്ളൊഴുക്കിന്റെ ചുഴികളിൽ നമ്മൾ 

മനസ്സറിയാതെ താഴുന്നു വെന്നോ .? 

ഒറ്റ നോട്ടവും ചിരിയും കരച്ചിലും 

കട്ടെടുത്തു നാം പോകേണമെല്ലോ

ശിഷ്ട ജീവിതം പിന്നെയും പാടുവാൻ 

എത്രയെത്രയോ കാലമായില്ലേ.

പരിചിതരല്ല നമ്മളീ ട്രെയിനിലെ

മുഖമറിയാത്ത യാത്രികരാണു നാം .