വിശപ്പിന്റെ നിറമുള്ളവര്‍ .

വെയിലരിച്ച പുതപ്പില്‍ അവന്
ഈച്ചകള്‍ സുപ്രഭാതം പാടി.
പാതവക്കത്ത് ഒറ്റക്കാലന്‍
സ്വപ്നത്തിന്റെ തുണി വിരിച്ചു .
വ്യാപാരക്കണ്ണുകള്‍ മണം പിടിച്ചു
കാതുകൂര്‍പ്പിച്ചു ഇരകളെ തേടി .
തിരക്ക് തിന്ന തെരുവില്‍
യന്ത്രമനുഷ്യര്‍ മുന്‍പേ ഓട്ടം തുടങ്ങി .
അര്‍ദ്ധ ബോധത്തില്‍ ഒരു
വിപ്ലവപ്പട്ടി കുരച്ച് പ്രതിഷേധം പറഞ്ഞു.
കാലത്ത് കുഞ്ഞിനു മാറ് പകുത്തവള്‍
ഉച്ചക്ക് വിശപ്പിനു മാനം പകുത്തു .
ഇരന്നു കിട്ടിയ അന്നം പകുത്ത ബാല്യങ്ങള്‍
വെയിലുകൊണ്ട് വീട് കെട്ടി.

"ഹാ എത്ര സുന്ദരം ജീവിതം പ്രണയം"
ഞാനൊരു കവിത എഴുതി
പിന്നെ കറിയിലുപ്പുകൂടിയത്തിനു
അവളോട്‌ കലഹിച്ചു ...!

ഇരുളിലെവിടെയോ ഒരു രാത്രിമുല്ല വിരിഞ്ഞു .
ഇന്നത്തെ രാത്രിയും അവന്‍ വിശപ്പുതിന്നുറങ്ങി .